Poniższy tekst jest fragmentem obszernej pracy magisterskiej pobrany za zgodą i wiedzą autora ze str. http://www.kat.riders.pl - Zapraszam do zapoznania się z całym tekstem autorki.

"Subkultura modsów powstała w końcu lat 50-tych po części jako reakcja na subkulturę Teddy boys'ów, po części zaś jako owoc konfliktu pokoleń pomiędzy nastolatkami i ich rodzicami. "The Modernists" wywodzili się z rodzin urzędniczych lub sami wykonywali w większości prace biurowe; chłopcy pracowali na poczcie, dziewczyny były sekretarkami lub sprzedawczyniami. Ostro akcentowali swoją odrębność od starszego pokolenia i poddawali krytyce lojalność rodziców wobec pracodawców, urzędników czy władz. Chcieli być traktowani jak dorośli, nie jak dzieci. Wyznawali ideologię "życia beztroskiego": wolnego od pracy i zmartwień, spędzanego na zabawie i rozrywkach. Przeciwstawiali się konwencjom i normom społecznym obowiązującym w świecie ich rodziców i dziadków. Marzyli o stworzeniu nowego, lepszego stylu życia - stąd nazwa: The Modernists (moderniści, nowocześni) i szczególny sposób ubierania. Modsi pragnęli bowiem wyglądać odmiennie, nowocześnie, toteż ubierali się ze szczególną elegancją, co miało symbolizować wolność od obowiązków i ich aspiracje konsumpcyjne. Początkowo charakterystycznym strojem modsów były włoskie buty i obcisłe, szykowne garnitury, białe koszule, wąskie krawaty, ciemne okulary. Słuchali takich gatunków muzyki jak jazz, soul i blues, później ska, spotykali się w klubach tanecznych, gdzie spędzano czas na całonocnym tańcu. W latach 60-tych pojawił się nowy, wygodniejszy styl ubierania. W tym czasie można już jednak mówić o trzech różnych podgrupach wśród modsów. Pierwszą grupę stanowili młodzi ludzie rekrutujący się z wyższych szkół artystycznych. Preferowali oni styl, który nosił nazwę "collage boy" lub "ticket style". Byli to najbardziej zniewieściali, snobistyczni i zarozumiali spośród wszystkich modsów. Styl "collage boy" był bardzo prosty, klasyczny. Noszono bardzo krótko obcięte włosy, proste, wąskie spodnie lub dżinsy, zamszowe buty, wojskowe amerykańskie kurtki tzw. "parkas" i tenisowe koszulki polo "Freda Perry'ego" (nazwane tak od mistrza tenisowego z Wimbledonu z 1930 roku) z charakterystycznym złotym wieńcem laurowym na piersi. Ticket style był preferowany przez dziewczyny należące do subkultury modsów. Nosiły one proste, niewyszukane ubrania, najczęściej męskie spodnie i koszulki. Miały wydepilowane brwi oraz krótko obstrzyżone włosy w stylu lat 20-tych - mocno natapirowane i wygolone na karku. Dziewczyny, w przeciwieństwie do chłopców nie stosowały makijażu. Drugą grupą byli tak zwani "hard mods" (twardzi); nazywani tak, gdyż w większym stopniu akcentowali swoją niezgodę na otaczający ich świat. Nosili oni dżinsy i ciężkie, wysokie robotnicze buty przemysłowe; włosy obcinali bardzo krótko. Ten odłam modsów jest powszechnie uważany za prekursorów współczesnej subkultury skinheadów, która zaczęła kształtować się w późnych latach 60-tych. Trzecim, najbardziej charakterystycznym odłamem modsów byli tak zwani "scooter boys" (chłopcy na skuterach), którzy ubierali się podobnie jak "collage boys" w wąskie spodnie, koszulki polo i wojskowe kurtki. Najmodniejsi i najlepiej ubrani z grupy nazywani byli "Faces" (czoło), inni, którzy nosili koszulki z wydrukowanymi na nich wielkimi numerami nosili miano "Numbers" (numery). Byli najbardziej liczną podgrupą modsów, toteż stali się synonimem całej subkultury. Wszyscy oni poruszali się na skuterach, które ozdabiali chromem i błyszczącymi dodatkami (np. lusterkami lub reflektorami) . Skuter jest to mały, dwukołowy, lekki pojazd o pojemności pomiędzy 50 a 200 ccm; coś pomiędzy motorowerem a motocyklem. W latach 60-tych największą popularnością cieszyły się wygodne i tanie, proste w obsłudze, włoskie skutery: produkowana przez Piaggio - Vespa i należąca do rodziny Innocenti - Lambretta. Dla modsów skuter był wyznacznikiem prestiżu, symbolem nowoczesności, elegancji i niezależności. "Przyozdobioną dodatkowymi lampami i lusterkami Lambrettą można było zadawać szyku, krążąc samotnie lub z dziewczyną pomiędzy kawiarniami i boutiqami na Carnaby Street, lub pomknąć całą zgrają na festiwal muzyczny do nadmorskiego Brighton". Nadmorskie kurorty należały do miejsc najchętniej odwiedzanych przez modsów, ze względu na panującą w nich atmosferę zabawy, liczne festiwale i koncerty. Właśnie tam - w Brighton i Clacton wybuchł konflikt z subkulturą modsów i rockersów. Modsi stanowili całkowite przeciwieństwo rockersów. Byli zadbani, eleganccy, podczas gdy rockersi - brudni, nieokrzesani i niechlujni. Dla rockersów z kolei byli oni "zniewieściałymi paniczykami" z makijażem, podczas gdy ideałem osobowym był "easy rider": twardy, męski outsider. Motocykliści nie pretendowali zatem, tak jak modsi, do bycia nowoczesnym i schludnym, nie próbowali zmieniać świata, nie wyznawali także hedonistycznej ideologii. Pogardzali modsami, których uważali także za mięczaków w stosunku do kobiet, gdyż subkultura rockersów zakładała całkowitą męską dominację, podczas gdy wśród modsów, kobiety traktowane były tak samo jak mężczyźni. Rockersi od modsów różnili się także stosunkiem do narkotyków. Choć bowiem ich sposób prowadzenia motocykli był stricte samobójczy, dostarczał tyle adrenaliny, że nie potrzebowali i nigdy nie pozwalali sobie na takie używki jak alkohol czy popularne wśród modsów narkotyki. Wszystkie te różnice wpływały na obustronną niechęć i pogardę obu grup. Wojny - toczone w większości nocami na plaży rozpoczęły się w lecie 1963 roku. Były to niebezpieczne walki; modsi używali młotków i kijów, zaś rockersi łańcuchów motocyklowych. Kiedy w Wielkanoc 1964 roku w Clacton doszło do walk na ulicach i rozbijania witryn sklepowych, prasa nagłośniła konflikt obu grup, robiąc z niego regularną wojnę gangów. Około 1968 roku wojny pomiędzy oboma grupami zostały zakończone, a subkultura "scooter boys" zaczęła upadać i wkrótce całkowicie zanikła lub przekształciła się w inne kultury młodzieżowe. Jednym z powodów zmian była nowa moda - nastał czas fali Flower Power. Oprócz tego dawni modsi mieli już ponad 20 lat i większości rezygnowali z hedonistycznej ideologii na rzecz odpowiedzialnego życia i stabilizacji zawodowej. "

Praca napisana w roku akademickim 2000/2001 w IFIS UG, pod kierunkiem rewelacyjnego promotora - dr Radka Kryszka. Zapraszam do czytania, przypominam jednak, że zgodnie z ustawą n.t. praw autorskich i pokrewnych, za kopiowanie i wykorzystywanie tekstu lub jego fragmentów bez mojej zgody grozi kara do 2 lat więzienia:
Art.115 §1 : Kto przywłaszcza sobie autorstwo albo wprowadza w błąd co do autorstwa całości lub części cudzego utworu albo artystycznego wykonania, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny.
§2 : Tej samej karze podlega, kto rozpowszechnia bez podania nazwiska lub pseudonimu twórcy cudzy utwór w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, artystyczne wykonanie albo publicznie zniekształca taki utwór, artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie.
Art.116 §1 : Kto bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom rozpowszechnia cudzy utwór w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny.
WSZELKIE PRAWA ZASTRZEŻONE Jeżeli chcesz skomentować lub w jakikolwiek sposób wykorzystać fragment tej pracy, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.